ဝေဒနာ ပြင်းထန်သောအခါတရား ရှုမှတ်နည်

══════════════════════

❝  ဝေဒနာ ပြင်းထန်သောအခါ

တရား ရှုမှတ်နည်း ❞

══════════════════════

••

••

"ကံ၊ စိတ်၊ ဥတု၊ အာဟာရ"- အကြောင်းများကြောင့် "မဟာဘုတ်များ"ဖောက်ပြန်ကာ "ပြင်းထန်သော ဝေဒနာ"များ ပေါ်ပေါက်လာရခြင်းဖြစ်သည်။ 

"ဝေဒနာ"သည်-

-ပုဂ္ဂိုလ်၊ သတ္တဝါ၊ ယောကျာ်း၊ မိန်းမ၊ အသား၊ အရေ၊ အကြော၊ အရိုး၊ သွေးလေ၊ သလိပ်၊ သည်းခြေ"- 

စသည် မဟုတ်။ 

"ဓာတ်လေးပါး တို့၏ အထူးဖောက်ပြန်မှုပင်တည်း"-ဟု ယုံယုံကြည်ကြည် သဘောထားပြီးလျှင်,

"စိတ်"ကို"တစ်နေရာရာ"၌ထား၍

(ရင်၀ မှာထားနိုင်လျှင်သာ၍ကောင်းသည်) ရှုရမည်။ 

တစ်ကိုယ်လုံး ၌ရှိသော "ဝေဒနာ"တွေကို 

အလိုလိုသိလာလိမ့်မည်။ 

"ဝေဒနာ"တစ်ခုထဲကို ကြည့်လျှင် 

"ပို၍မခံနိုင်အောင်"ဖြစ်လာတတ်သည်။ 

"ဝေဒနာ"သည်, 

-"ခြေ"က နာသည်၊ 

-"ခေါင်း"က နာသည်-စသည်တို့ ဖြင့် -

"ပညတ်"တို့ဖြင့်တွဲ၍ ကြည့်နေလျှင်-သာ၍ဆိုးသည်။ 

"ပညတ်အာရုံ"ကို ဂရုမစိုက်နှင့်။ 

"တစ်ကိုယ်လုံး၌ရှိသော ဝေဒနာ"တို့ကိုသာ ခြုံ၍

"သိအောင်"ကြည့်ရမည်။

      

နာကျင်ခံခက်သော "ဒုက္ခဒဏ်ချက်"ကို ဂရုမစိုက်ပဲ-

"ဒုက္ခ"ထဲမှ "သေးငယ်မှုန်မွှားသော 

ဝေဒနာသဘောလေး"တွေ,

-ဖြစ်ပေါ်လိုက် 

-ပျောက်ပျက်လိုက်နှင့်နေသည့် 

"ဝေဒနာ၏ အနိစ္စအချက်"တို့ကိုသာ ထင်ရှားအောင် ဂရုစိုက်၍ ရှုပါ။ 

ဤသို့ "ဝေဒနာဖြစ်/ပျက်"တွေကို 

"အထပ်ထပ် အခါခါ ရှုမြင်ပွားများ"နေတာကို 

"ဝေဒနာနုပဿနာ"ဟူ၍ခေါ်သည်။ 

"ရှုဖန်များ"လျှင်-

"ဝေဒနာ-တွေဖြစ်သင့်သလို ဖြစ်ပျက်နေတာ"-ကို 

သေသေချာချာ သိလာလိမ့်မည်။

 ကြာလျှင်"သမာဓိ"အား ကောင်းလာပြီး 

"ကိုယ်ကာယကြီး"ကိုတောင် 

-မသိတစ်ချက် 

-သိတစ်ချက်နှင့် 

"ဝေဒနာ"တို့ ကိုသာလျှင် သိလျှက်,

"စိတ်"သည်တည်၍နေလိမ့်မည်။ 

-"စိတ်"တည်၍ "သမာဓိ"ကောင်းလေ,

-"ဝေဒနာ"တွေကို သာပို၍ထင်ရှားစွာ သိမြင်ရလေ, 

ဖြစ်လာလိမ့်မည်။ 

ထိုအခါ-

"ပညတ်အာရုံ"တည်းဟူသော-

"ကိုယ် လက် အင်္ဂါကြီးငယ်"တို့ကို 

ရှိမှန်းတောင် မသိတော့ပဲ-

-"အနိမိတ္တ"၊ 

-"အပ္ပဏိဟိတ"၊ 

-"သုညတ သမာဓိ"နှင့်"ဝိဟာရ"မျိုးဖြစ်လျှက်-

"ပရမတ်အာရုံ"ဖြစ်သော "ဝေဒနာ"တို့ ကိုသာလျှင် 

သိလျက် နေတော့သည်။

"ဝေဒနာနုပဿနာ,ဘာ၀နာမယဥာဏ် "- ဟုခေါ်သည်။

( "အနိမိတ္တ"= ပုံသဏ္ဍာန်နိမိတ်၊ နိစ္စနိမိတ် ကင်းစင်၊

"အပ္ပဏိဟိတ"=သာယာတောင့်တသော 

တဏှာပဏီဓိ ကင်းစင်၊

"သုညတ"=ဘာမှမရှိ သုညချည်းသာ ဟု "အတ္တဒိဋ္ဌိ"

ကင်းစင်)

ဤကဲ့သို့"ဘာ၀နာမယဥာဏ်"ဖြင့် ရှုမြင်နေရင်း "သမာဓိ"အရှိန်ပြေလာလျှင် "ကိုယ်အင်္ဂါ"-စသည်တို့ကို တွေ့မြင်သိရှိ၍ လာပြန်၏။ 

သို့ပေမယ့်-

"ဝေဒနာ"ကိုမူ နှလုံးသွင်းမပျက်စေနှင့်။ 

"ဆေးဝါးဓာတ်စာ"တို့ကိုလည်း 

စားသင့်သမျှစားပြီးလျှင် "ဝေဒနာ"ကိုသာ ဆက်၍ရှု ။

မကြာမီ-

-"ဘာ၀နာမယဥာဏ်",

-"အပ္ပဏိဟိတ သမာဓိ"-တို့သို့ 

ရောက်သွားပြန်သည်။

 အကြောင်းပြည့်စုံလျှင်,

"မဂ်,ဖိုလ်"ကိုတောင် ရသွားတတ်သည်။ 

   

"မဂ်,ဖိုလ်"တစ်ကြိမ်ရပြီးသူ ဖြစ်လျှင်မူကား အချိန် ကို 

ကြာချင်သလောက် အဓိဋ္ဌာန် ၍ "ဝေဒနာ"ကိုရှု။ 

ရှုရင်း, ရှုရင်း "ဖိုလ်စိတ်,ဖိုလ်ဇော"တွေကျလျှက် 

"နိဗ္ဗာန်"ကို မျက်မှောက်ပြုမိလျက်သား 

ဖြစ်သွားတတ်သည်။ 

၎င်းနောက်

ထိုက်သည့်အားလျော်စွာ ကြာပြန်သောအခါ 

"သတိ"ပြန်၍ရလာတတ်သည်။ 

"သတိ"ရလျှင် "အဓိဋ္ဌာန်"ပြီး "ဝေဒနာ"ကို ထပ်၍ရှု ။ 

မကြာမီ"ဒုက္ခ"ငြိမ်းသွားတတ်သည်။ 

    

"ဝေဒနာ"ကိုရှုတတ်သော "လူမမာ"သည် 

"ပြင်းထန်စွာခံစား"နေရသော်လည်း 

"သာမည-လောက်သာ"ဟုထင်တတ်သည်။ 

"လူနာစောင့်များ"ကသာ 

"ဝေဒနာပြင်း"မှန်းသိကြသည်။ 

"ဘူတရုပ်-ကိုအားထုတ်သော"လူနာ"-

ငြိမ်ငြိမ်ဆိမ်ဆိမ် နေလျှင်-

"တစ်စုံတစ်ရာ မေးမြန်းပြောဆိုခြင်းမပြုအပ်"ကြပေ။ 

"သေမည်"ဆိုလျှင်လည်း- 

-လားရာ "သုဂတိ"(နတ်ပြည်၊ဘုံဗိမာန် )စသည် ကို 

မြင်ရ၍ 

မျက်နှာ၌ ကြည်လင်ရွှင်ပြလျှက်ဖြစ်နေတတ်သည်။ 

အချို့မှာ-

သူမြင်သလို အချိန်ရက-

ပြောပြပြီးမှ သေတတ်သည်။

ကျေးဇူးတော်ရှင်

"လယ်တီ ဆရာတော်ဘုရားကြီး"

▬▬▬▬ ஜ ☸️ ஜ ▬▬▬▬

မျှဝေ ပူဇော်ပါသည်

Admin

{ပဋ္ဌာန်းပူဇော်ကြသူများ}

.

www.facebook.com/pahtanpuzawkyathumyar

https://pahtanpuzawkyathumya.blogspot.com